Inloggen
Op deze website worden advertenties getoond. Van de advertenties wordt de redactie betaald. De redactie verzorgt het nieuws op deze website. Zonder advertenties geen nieuws. Zou je je adblocker daarom willen uitschakelen
Europa doet een gezamenlijke, internationale aanbesteding voor de gezamenlijke inkoop van gas. Er zijn 77 bedrijven uit de Europese Unie en andere Europese landen die gas inkopen, waarvan een deel als vloeibaar gas. Leveranciers uit de hele wereld, met uitzondering van Rusland, kunnen bieden op de aanbesteding, zodat gasleveringen van juni 2023 tot mei 2024 georganiseerd kunnen worden. Het mechanisme achter de aanbesteding heeft de naam AggregateEU gekregen.
Het is de bedoeling dat de bundeling van de gasbehoefte en inzet van collectieve marktmacht resulteert in betere prijzen. Deelnemende bedrijven gaan zelf in onderhandeling met aanbieders. Een aantal deelnemende bedrijven fungeert als centrale inkoper of agent namens andere bedrijven.
Tegelijkertijd compenseert het ministerie van Klimaat en Energie aanbestedende diensten en speciale sectorbedrijven die hun energiecontracten met SEFE Energy Ltd. op moesten zeggen volgens het sanctiepakket tegen Rusland. Doordat de Europese Commissie de Duitse overheid toestemming gaf SEFE te nationaliseren, viel het bedrijf niet meer onder het sanctiepakket. Partijen die een contract hadden, worden nu volledig gecompenseerd, ook voor eventuele meerkosten tot en met de einddatum van het oorspronkelijke contract.
Het kabinet heeft 74 miljoen euro gereserveerd voor de compensatie. Zij verwacht zo’n 80 diensten en bedrijven te moeten compenseren. Het is de bedoeling dat uitkering eind dit jaar plaatsvindt.
Bron: De Ondernemer en PIANOo
Om te zorgen dat er deze winter voldoende gas voorhanden is, wil het kabinet de gasberging Bergermeer in Noord-Holland verder vullen. In eerste instantie was het de bedoeling de opslag tot 68 procent te vullen. Dat gaat nu omhoog naar 90 procent. Om dit doel te bereiken, stelt minister Jetten 210 miljoen euro extra subsidie beschikbaar.
Energiebedrijven zijn tot nu toe niet erg happig op het vullen van de gasopslagen. Zij willen niet het risico lopen in de wintermaanden met verlies hun voorraden te moeten verkopen. Om dit probleem te ondervangen, stelde het kabinet eerder al een subsidie beschikbaar om de gasbergingen toch gevuld te krijgen. Van die regeling bleef echter een bedrag van 200 miljoen euro over. Dat bedrag komt nu met nog eens 10 miljoen extra opnieuw beschikbaar.
Uiteindelijk betalen de gebruikers van gas via een extra heffing voor de subsidieregeling. Met name de industrie gebruikt het gas dat wordt opgeslagen in Bergermeer.
Om te zorgen dat de opslag in Norg nog verder dan de huidige 80 procent wordt gevuld, werkt het kabinet aan een regeling. Het oorspronkelijke doel voor de opslagcapaciteit is hier behaald. Het kabinet hoopt op een verdere vulling.
Bron: Trouw, zaterdag 20 augustus 2022.
Door de oorlog in Oekraïne bestaan er in de infrasector veel onzekerheden over onder meer kosten, leveringen en het doorgaan van projecten. Zes brancheorganisaties vragen opdrachtgevers om coulance en goed overleg. Het gaat om Bouwend Nederland, Cumela, MKB Infra, Techniek Nederland, de Vereniging van Waterbouwers en Koninklijke NL Ingenieurs.
Onzekerheden
Bedrijven zien door de oorlog stagnaties in levering van materiaal, gestegen inkoopprijzen van grondstoffen en energie en toename van bouwtijd en bouwkosten. Ook onzekerheid over marktontwikkelingen is momenteel een belangrijk onderwerp.
Risicoverdeling
Ondernemers vrezen uitstel of afstel van aanbestedingen en projecten. Tegelijkertijd durven ze zelf niet altijd nieuwe contracten aan te gaan door alle onzekerheden. Het is onduidelijk wat de risico’s zijn, terwijl deze in contracten vaak bij ondernemers liggen. Dit bedreigt volgens de brancheorganisaties de continuïteit van de bouw en bouwbedrijven. Afspraken over de risicoverdeling van aanbestedingen zijn in de maak.
Afspraken
Steeds meer opdrachtgevers hebben oog voor de problemen die leven. Zij gaan met ondernemers in gesprek over mogelijke alternatieven voor de gangbare risicoverdeling. Voor het voortbestaan van bedrijven is het noodzakelijk dat alle opdrachtgevers zich zo opstellen, vinden de brancheorganisaties. Met de meeste betrokken ministeries zijn al gesprekken gevoerd. Ze werken daarom aan een gezamenlijk Handelingskader Oekraïne. De infrasector wil graag met alle opdrachtgevers om tafel zodat er snel afspraken gemaakt kunnen worden.
In gesprek blijven
Zolang er geen afspraken op tafel liggen, vragen de brancheorganisaties om een welwillende houding naar infrabedrijven. Het gaat dan om flexibiliteit bij vertragingen en coulance wanneer materialen of producten niet leverbaar zijn. De organisaties benadrukken dat in gesprek blijven en samen zoeken naar oplossingen uiteindelijk het belangrijkst zijn.
De Europese Commissie stelt voor dat Europese landen gezamenlijk gas gaan inkopen. Bovendien stelt de Commissie een verplichting voor die aangevulde gasvoorraden voor de winter moet garanderen.
Gezamenlijk
Het is de bedoeling dat een speciaal team verantwoordelijk is voor de gezamenlijke inkoop van gas binnen de EU. Door deze gezamenlijke inkoop moet invoer van gas voor een goede prijs eenvoudiger worden. Van onderlinge concurrentie is immers geen sprake meer. Ook voor de import van hernieuwbaar gas en waterstof moet collectieve inkoop de norm worden.
Opslag
In het wetsvoorstel staat bovendien dat de opslag van gas dit jaar op minimaal 80 procent van de capaciteit moet zijn voor de winter begint. In de komende jaren moet dit naar 90 procent gaan. Deze maatregel moet energiezekerheid bieden voor de hele Europese Unie. Door opslag van energie aan te merken als cruciale infrastructuur moet deze zekerheid ook groter worden. Lidstaten zonder ondergrondse opslagruimte kunnen gebruikmaken van een solidariteitsmechanisme. Dit biedt hen de kans toch van de voorraden gebruik te kunnen maken.
Elektriciteitsmarkt
In afwachting van een prijsdaling, wachtten energiebedrijven vorig jaar met het aanvullen van voorraden. Dit dreef de energieprijzen sterk op. De prijzen op de elektriciteitsmarkt zijn onderzocht door de Europese Commissie. Zij stelt dat de regeringsleiders nu aan zet zijn om de invloed van hoge energieprijzen op burgers en bedrijven te verlichten.
Bron: de aandeelhouder NL
Meestal bekijken we inkoop vanuit de kant van de inkoper of aanbestedende dienst, maar hoe vergaat het de verkopende partij als die een circulair product aan de man wil brengen? We vroegen het aan marktpartijen die een circulair product op de markt hebben gebracht of verkopen.
Je bent in gesprek met een gemeente die jouw circulaire kantoormeubilair wil afnemen. Maar de financiële systemen ondersteunen alleen een afschrijving op lineaire basis. En daarmee valt een veelbelovende circulaire aanbesteding in het water. Of een opdracht ketst af omdat het de inkopende organisatie te veel geld kostte na te gaan welke kostenbesparing circulair werken op zou leveren.
Het zijn twee opvallende obstakels die Douwe Jan Boersma als circulair ondernemer al tegen is gekomen. OPnieuw! voorziet overheidsinstanties en andere bedrijven onder andere van refurbished of remanufactured kantoormeubilair. Zo verwerkte OPNieuw! Afvalbakken van vliegmaatschappij Corendon tot nieuwe producten en zijn onderdelen van oude NS-sprinters gebruikt voor een meubellijn.
Samenwerken
Volgens Boersma moeten instanties veel meer dan bij de inkoop van lineaire producten, investeren in tijd, geld en samenwerking. Aan die investering ontbreekt het nog weleens. “Men denkt “we gaan even een stuk schrijven, we zetten er een paar juristen op, we huren een bureau in en daarmee hebben we de situatie wel onder controle, maar zo werkt het niet.” Edwin Loman, accountmanager bij Recell, beaamt dat samenwerking extra belangrijk is bij een circulaire aanpak. Dat begint voor hem al bij de productie. Recell maakt van gebruikt wc-papier uit rioolwater cellulose. Dat wordt bijvoorbeeld toegepast in asfalt, om ontmenging van het verse asfalt te voorkomen. “Wij kunnen alleen opschalen als er voldoende vraag is naar ons product, en als er voldoende reststromen beschikbaar zijn.” Partners uit de hele keten zijn nodig om van het product een succes te maken. “En dan moet je kijken hoe je daar samen een gesloten keten kunt maken, dat is natuurlijk het mooist”, zegt Loman.
Zowel Boersma als Loman zien dat de innovatiekracht veelal bij kleine bedrijven vandaan komt. Volgens Boersma zetten grote bedrijven zich graag als circulair en innovatief in de markt, maar hoeven de grootste innovaties daar niet vandaan te komen. Loman: “Ik denk dat de echt interessante innovaties voornamelijk bij kleinere start-ups ontstaan. Grote bedrijven doen wel aan ontwikkeling maar je ziet dat heel veel innovaties bij eenpitters of kleine bedrijven vandaan komen.”
Bewustwording en overtuigingskracht
De bewustwording van de circulaire economie, ondanks impulsen van de Nederlandse overheid en andere initiatieven, is volgens Boersma nog wel onder de maat. “Ik zeg niet dat grote bedrijven geen bewustwording hebben, maar er zijn heel veel overheidsinstellingen waar de bewustwording laag is.” Er is volgens hem vaak onduidelijkheid over de definitie van circulariteit. Veel mensen denken dat het hergebruik van materialen behelst, maar hij hanteert zelf een veel breder begrip. Het sociale aspect bijvoorbeeld, maar ook verder kijken dan alleen CO2-impact.
Bij de levering van FSC-hout aan overheidsprojecten merkt Ellard Schutte dat de wil er zeker is. Hij is, commercieel medewerker bij Wijma, leverancier van hardhout. Wijma zit regelmatig aan tafel bij aanbestedingen voor gww-projecten van Rijkswaterstaat. In zijn ervaring kiest de overheid nagenoeg altijd voor een duurzaam product, ook al is dat duurder dan niet gecertificeerd hout. “De Nederlandse overheid is daar heel erg streng in. Maar in het buitenland merk je dat dat minder leeft. In Nederland stimuleren ze juist een verantwoord, duurzaam product, waar in het buitenland de prijs vaker een argument is.”
Schutte merkt dat ‘circulair’ een steeds belangrijker thema wordt bij de verkoop van bouwmaterialen. De vraag neemt vooralsnog niet toe, maar er de concurrentie op de markt voor circulaire materialen groeit. Andere branches springen maar al te graag in op de circulaire trend. “Vroeger was er een beperkt aantal producten, maar op dit moment maakt composiet bijvoorbeeld echt een opmars. Producenten hameren graag op het circulaire aspect, terwijl het CO2– technisch helemaal niet zo milieuvriendelijk is.”
Die ontwikkeling leidt er ook toe dat er meer overtuigingskracht nodig is om producten aan de man te brengen bij een (circulaire) opdracht. “Wij merken vooral dat de overtuigingskracht voor je product groter moet zijn omdat de concurrentie groter is. En soms is het lastig om het prijsverschil uit te leggen tussen de duurzame keuze en de iets minder duurzame keuze.” Ook Loman merkt dat. “Mensen komen niet aanwaaien en zeggen, doe me maar wat. Er is wel interesse, maar het gaat niet over één nacht ijs.”
Is Nederland circulair in 2050?
Over de doelen van de Nederlandse overheid is hij ook stellig. In zijn ogen is het niet verstandig van nul naar honderd te willen gaan. “Stel gewoon doelen, realistisch.” Hij geeft nog een voorbeeld: “Een overheidsaanbesteding waar wij zijdelings bij betrokken waren is uitgegeven en toen weer teruggetrokken omdat die niet realistisch was. Daarin vroegen ze of wij konden herstofferen zonder nietjes. Dat is op zich geen probleem, dat is technisch mogelijk. Maar er wordt niets over het esthetische gedeelte gezegd. Want als je herstoffeert zonder nietjes kun je de stof lang niet zo straktrekken, dus heb je meer kans op plooien. Dus ik merk wel dat er veel theoretici aan het woord zijn die nooit bij ons zijn geweest om te kijken hoe het werkt in de praktijk.”
Boersma blijft ondanks de uitdagingen optimistisch: “Je moet een paar mensen hebben die zeggen: we willen dit gewoon. Er zijn mensen die heel graag willen, ook bij overheidsinstellingen. Die gaan er echt voor.”
Ook Loman denkt dat de gestelde doelen behoorlijk ambitieus zijn. Hóe die te behalen resultaten meetbaar gemaakt moeten worden, is de volgende vraag.
Dagblad Trouw meldt dat Nederlandse bedrijven die windmolenparken bouwen niet controleren of de winning van grondstoffen in Afrika, Azië en Zuid-Amerika eerlijk verloopt. Het bouwen van windmolenparken in Nederland kan daardoor zorgen voor milieuschade in de landen waar dat soort grondstoffen gewonnen wordt.
(meer…)Net als bij de stikstofproblematiek dreigt de strenge norm voor PFAS, een verzamelterm voor specifieke chemische stoffen in de grond, voor een impasse te zorgen. Het kabinet heeft het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu dan ook gevraagd om met spoed te onderzoeken of er een nieuwe landelijke norm kan worden vastgesteld. Deze zou uiterlijk 1 december in moeten gaan.
(meer…)Normaliter maakt Rijkswaterstaat elk kwartaal haar inkoopplanning openbaar. De meest recente planning had in oktober al bekend moeten zijn maar deze keer gooit de stikstofproblematiek roet in het eten. Rijkswaterstaat maakte afgelopen week bekend dat de inkoopplanning pas in november openbaar wordt gemaakt. Het is ook voor Rijkswaterstaat nog niet duidelijk welke effecten de uitspraak van de Raad van State heeft op lopende projecten, volgt uit een bericht in Cobouw.
(meer…)Het Adviescollege Stikstofproblematiek pleit in haar rapport ‘Niet alles kan’ voor aangepaste gunnings- en aanbestedingsvoorwaarden in de bouwsector. Zo moeten bedrijven onder meer gestimuleerd worden om emissiearm te bouwen. Volgens het adviescollege, onder leiding van oud-minister Johan Remkes, zijn deze aanpassingen nodig om de stikstofuitstoot in de bouw te verlagen.
(meer…)
