Op deze website worden advertenties getoond. Van de advertenties wordt de redactie betaald. De redactie verzorgt het nieuws op deze website. Zonder advertenties geen nieuws. Zou je je adblocker daarom willen uitschakelen
Mijn neefje volgt nu het vak inkoopmanagement op een HBO. Hij weet dat ik als inkoopconsultant werk en vroeg mij om tips. Ik moest natuurlijk terugdenken aan mijn start als inkoopconsultant bijna 20 jaar geleden. Ik had op de universiteit één vak Inkoop gedaan en gehoord over de strategische kanten van inkoop. Het leek me wel wat om aan de gang te gaan met centraal of decentraal inkopen, sourcing strategie, business alignment, early supplier involvement en risico management.
En in die tijd waren de inkoopadviesbureaus maar al te graag bereid om je te verwelkomen met een lease-auto (een Seat Ibiza in mijn geval), een laptop en een mobiele telefoon (toen nog geen gemeengoed). Ik kon kiezen uit verschillende bureaus en koos uiteindelijk voor de sfeer die ik bij een van hen dacht te zien. Dat van die sfeer klopte wel: leuke jonge mensen net zoals ik, allemaal in dezelfde levensfase en met soortgelijke belangstellingen. We hadden eens in de maand een vrijdagmiddagborrel en af en toe een sportief uitje. We kregen tickets voor de canal pride om de diversiteit van het bureau te tonen en voor Sail Amsterdam om samen te vieren.
Het werk was eerst wel interessant: met een senior mee om de vragen in een NvI te beantwoorden. Mijn werk was dan de sortering van de vragen naar de verschillende delen van de aanbestedingsstukken. En later het netjes maken van de NvI, die gepubliceerd werd. Ik mocht mee en zat er vooral als dure toeschouwer, wiens werk vooral dat van een secretaresse was.
Later mocht ik zelf aanbestedingen doen, waarbij de begeleiding beperkt was tot controle van uitgaande stukken. Maar dat was gauw over: begeleiding was een ander woord voor de mogelijkheid om vragen te stellen aan een senior die nauwelijks wist waar het over ging.
Een of twee jaar verder was ik nog steeds bezig met het “draaien van aanbestedingen”, de een na de ander. En omdat ik er twee gedaan had in de IT sfeer (servers en totale uitbesteding) werd ik binnen het bureau aangemerkt als IT expert.
Nooit heb ik iets gedaan met business alignment, met centraal of decentraal inkopen of early supplier involvement. Ik draaide alleen maar aanbestedingen. Na een jaar of twee begon dat te irriteren: een leuk bureau met leuke mensen, maar zou ik de rest van mijn leven aanbestedingen willen draaien? Ik was toch “consultant” geworden en geen schrijver van aanbestedingsstukken? Ik kon op routine draaien, maar mijn hersens werden nauwelijks gebruikt.
Ik was niet de enige die er zo over dacht: één voor één verlieten ook collega’s het bureau om voor een opdrachtgever te gaan werken of om iets heel anders te gaan doen, van food-truck tot een breed adviesbureau. En allemaal zeiden ze: fijne tijd, veel geleerd, leuke mensen, etc. , maar van echte consultancy over inkoop heb ik niet veel gezien.
Het is overigens niet iets specifiek voor inkoop: mijn toenmalige vriendin ging als consultant bij een groot internationaal adviesbureau werken als SAP consultant. Parameters recht zetten in één van de onderdelen van de SAP suite, in haar geval de SRM module. Toen zij daar ervaring mee opbouwde, mocht en moest zij nog meer van die implementaties doen. Weliswaar over de hele wereld, maar wel steeds hetzelfde programma. Na 5 jaar (toen was het al uit tussen ons) was zij daar nog steeds mee bezig. Denk je consultant te worden, mag je parameters recht zetten ….